راز شکست ناپذیری تیم ملی چین در پینگ پنگ چیست؟

تیم ملی چین در جایگاه نخست رنکینگ جهانی در میان سایر تیم‌های دنیا قرار دارد. این تیم سی سال است که در هیچ مسابقه‌ی رسمی باختی نداشته است.

علاوه بر این، تیم ملی چین در المپیک هرگز چیزی جز طلا کسب نکرده است و از ۳۷ مدال طلای المپیکی که تاکنون اعطا شده است، ۳۲ مدال را چینی‌ها به‌دست آورده‌اند. این آمار نشان‌دهنده‌ شکست‌ناپذیری تیم ملی چین است به طوری‌که نیما عالمیان در توصیف این تیم می‌گوید: «برای بردن تیم چین باید از کهکشان دیگری بیایند!»

در این قسمت به عواملی که باعث شده است تا تیم چین شکست‌ناپذیر شود، می‌پردازیم:

۱. ورزش ملی چین تنیس روی میز است

همه چیز از سال ۱۹۴۹ شروع شد. رهبران چین یعنی مائو تسه تونگ و ژو انلای، هر دو به تنیس روی میز علاقه‌مند بودند و می‌خواستند ورزش ملی کشورشان را انتخاب کنند تا بتوانند بیشتر منابع خود را در آن متمرکز کنند.

آن‌ها هنگام انتخاب ورزش ملی با چندین محدودیت روبرو بودند:

·      بیش از نیمی از چین به دلیل تپه‌ها، کوه‌ها و جنگل‌ها غیرقابل سکونت است. بنابراین، زمین قابل سکونت آن‌ها باید برای ساخت ساختمان‌های آپارتمانی مورد استفاده قرار گیرد و نمی‌توان محل‌های زیادی به زمین‌هایی مثل فوتبال و تنیس اختصاص داد.

·      چین مشکل کمبود آب دارد.

·      تعداد زیادی از افراد در چین مشکلات اقتصادی دارند.

تنیس روی میز بهترین گزینه برای ورزش ملی چین است؛ زیرا:

·      میزها به اندازه زمین فوتبال یا بسکتبال فضای زیادی را اشغال نمی‌کنند.

·      این ورزش به آبی مانند فوتبال،تنیس یا ورزش‌های دیگر نیاز ندارد. (بیشتر زمین‌های ورزشی نیاز به آبیاری منظم دارند).

·      هر کسی بدون در نظر گرفتن سن، شرایط فیزیکی یا وضعیت اقتصادی خود می‌تواند بازی کند. (راکت‌ها در چین ارزان هستند و پارک‌های عمومی با میزهای زیادی وجود دارد).

با توجه به این شرایط، پینگ پنگ به عنوان ورزش ملی چین انتخاب شد.

10 سال پس از انتخاب تنیس روی میز به عنوان ورزش ملی چین یعنی در سال 195۹Guotuan Rong اولین قهرمانی چین را در جهان به‌دست آورد.

این شروع سلطه چینی‌ها در تنیس روی میز بود.

۲. سیستم کشف استعداد چینی‌های کوچک

بازیکنان بالقوه از سنین بسیار پایین شناسایی می شوند. حتی بچه‌های 5 ساله هم چشم‌انداز تیم ملی چین هستند.

حکایتی شنیدیم که مربی‌ها به مهدکودک‌ها می‌روند و از بچه‌ها می‌خواهند که توپی را از چند قدمی در سطل بیندازند. به کمک این تست، هماهنگی فیزیکی بچه‌ها را می‌سنجند و از هر کودکی که سه بار پشت‌ سر هم به درستی این کار را انجام دهد، خواسته می‌شود که به باشگاه تنیس روی میز بپیوندد.

وقتی بچه‌های با استعداد پیدا می‌شوند، به مدارس تنیس روی میز منتقل می‌شوند؛ جایی که می‌توانند روی بازی تمرکز کنند.

۳. چین بیشتر از جمعیت ایران بازیکن پینگ پنگ دارد!

در چین بیش از ۸۵ میلیون نفر هستند که تنیس روی میز بازی می‌کنند و حدود ۳۵٠ میلیون نفر در چین رقابت‌های مهم تنیس روی میز را تماشا می‌کنند. همچنین، به ازای هر ۷ نفر یک میز وجود دارد و یک سوم بازیکنانی که در جهان پینگ پنگ بازی می‌کنند از چین هستند.

۴. تمرینات سخت کلید موفقیت بازیکنان چینی

بازیکنان چینی حداقل 7 ساعت در روز تمرین می‌کنند.

لیو لین یکی از مربیان تیم چین گفت:

«ورزشکاران تنیس روی میز چین برای کسب موفقیت باید تمرینات سختی را طی کنند. مثلا، یک هفته دو بار برنامه سه تمرین در یک روز در تیم ملی جوانان تنیس روی میز چین اجرا می‌شود و هر بار تمرین شش ساعت به طول می‌انجامد. همچنین، تمرینات دو ماراتن نیز ترتیب داده شده است تا قدرت فیزیکی ورزشکاران تقویت شود.»

علاوه بر تمرینات زیاد، نحوه تمرینات آن‌ها نیز کارآمد است. به عنوان مثال، بازیکنان برتر با بازیکنان تمرینی تخصصی کار می کنند و گاهی اوقات حتی در مقابل دو نفر در یک زمان بازی می‌کنند! چیزی که در اکثر تیم‌ها نخواهید دید.

5. بهترین حریفان تمرینی در چین هستند

بازیکنانی که در سطح تیم ملی چین نیستند، به عنوان حریف تمرینی بازیکنان قوی‌تر انتخاب می‌شوند؛ به این بازیکنان در چین پارتنر آبی (blue partner) گفته می‌شود.

آن‌ها برای هر بازیکن و هر موقعیتی بازیکنان تمرینی متفاوتی دارند.

اگر قرار است یک بازیکن برتر چینی در یک تورنومنت با یک مدافع بازی کند، یک بازیکن در سطح پایین‌تر با سبک دفاعی مشابه برای تمرین با او انتخاب می‌شود.

این بازیکنان سبک بازی خود را شبیه حریفان تیم ملی می‌کنند. به عنوان مثال Hao shuai یک بازیکن چپ دست است که استایل تیموبول را تقلید می‌کند و اگر در مسابقات مالونگ یا سایر اعضای تیم چین به تیموبول برخورد کردند، ابتدا با حریف شبیه سازش یعنی Hao shuai بازی می‌کنند تا در مسابقه خود عملکرد بهتری داشته باشند.

این بازیکنان فقط یک پله پایین‌تر از تیم ملی هستند و به راحتی می‌توانند در بین 100 نفر برتر جهان قرار بگیرند.

6. چین بهترین مربیان تنیس روی میز را دارد!

مربیان سخت‌کوش چینی می‌دانند که برای رسیدن به اوج چه چیزی لازم است و مطمئن خواهند شد که بازیکنانشان به آن‌جا می‌رسند.

آن‌ها به سرعت نقاط ضعف بازیکنان حریف خود را شناسایی می‌کنند و استراتژی پیروز شدن در مسابقه با هر بازیکنی و هر سبک بازی را برای تیم خود توضیح می‌دهند.

روش های تمرینی مربیان چینی چگونه است؟

تیم چین قبل از هر مسابقه مهمی حدود 2 ماه یک تمرین بسته ویژه انجام می‌دهد و کسی اجازه فیلمبرداری ندارد. هیچ کس جز آن‌ها نمی‌داند در این جلسات آموزشی بسته چه می‌گذرد.

علاوه بر آن، در برنامه تمرینی بازیکنان هر روز مولتی بال منظم ( تمرین با تعداد زیادی توپ) با اصلاحات کادر مربیگری برای افزایش سرعت بازیکنان وجود دارد. همچنین، در چند سال گذشته آن‌ها روانشناسان ورزشی را نیز در برنامه خود قرار داده‌اند تا بتوانند بازیکنان خود را از نظر ذهنی برای رقابت آماده کنند.

۷. حرفه‌ای ترین لیگ تنیس روی میز جهان در چین

کشور چین به منظور گزینش صحیح بازیکنان برتر خود، لیگ‌هایی با درجات مختلف دارد. فدراسیون تنیس روی میز چین هر سال فقط ۴۲٠ هزار یوان برای برگزاری مسابقات دارد؛ اما تمام این مبلغ به برگزاری مسابقات جوانان و نوجوانان اختصاص داده می‌شود و مسابقات سوپرلیگ چین که با حضور ستارگان تنیس روی میز برگزار می‌شود، سرمایه‌های زیادی از اسپانسرهای خود جذب می‌کند.

مسابقات سوپر لیگ چین اکنون بهترین مسابقات لیگ این رشته در سراسر جهان است و ورزشکاران حاضر نیز درآمد بالایی به مبلغ ۷٠٠ هزار یوان دریافت می‌کنند.

۸. تنیس روی میز در نقاب پرچم سفید چین

چین حدود 20 سال با آمریکا روابط خوبی نداشت تا اینکه تنیس روی میز همه چیز را تغییر داد.

هنگامی که تیم تنیس روی میز ایالات متحده برای مسابقات در ژاپن بود، دعوت‌نامه‌ای برای بازدید از چین دریافت کرد.

در این سفر یک پرده ابریشمی از طرف قهرمان چین ژوانگ زدونگ به ورزشکار آمریکایی گلن کوان هدیه داده شد.

این یک گام بزرگ رو به جلو برای روابط دیپلماتیک بین چین و ایالات متحده بود، زیرا آن‌ها در آن زمان دشمنان سرسختی محسوب می‌شدند. این تبادل راه را برای دستیابی به یک رابطه دوستانه‌تر در آینده هموار کرد.

سخن پایانی

تنیس روی میز در چین فقط یک ورزش نیست، بلکه یک تاریخ، افتخار و فرهنگ است. برای برخی، تنیس روی میز چیزی کمتر از دین نیست. آن‌ها همه‌ی زندگی خود را وقف این ورزش می‌کنند و بهترین بازیکنان، مربیان، حریفان تمرینی و پیشرفته ترین لیگ را در جهان دارند.

 امیدواریم سایر کشورها مخصوصاً ایران بتوانند در این رشته ورزشی مانند چین پیشرفت کنند و دوره‌ای با رقابت بیشتر و نزدیک تری را در تنیس روی میز شاهد باشیم.